<- Back
*
* *
Раней мы много песень пелі. Мы яшчэ сядзім
маладыя, адкрым вокны ды спяваем. Красіво палучалася, як пачнём
пець. Але гэта было даўно, я ўжо 15 гадоў не пела наогул.
Вельмо вялікая гора ў мяне было. Сын пагіб у 27 гадоў, праз 3
гады мужык памёр. От, як мне было цяжко. Усё жыццё
мучылася. Маці мая таксама памёла, але яна ведала шмат
песень. Але ўжо амаль забыла, але каліньця добра пела. А
цяпер вось жыву адна ў гэтай хаце. І німа нават з кім
пагаварыць. Але каліньця вясёлая была, любіла пагаварыць,
паспяваць з суседкамі. Цяжко, але што ж зрабіць: трэба ж дажываць.
(Станкевіч Ніна Аляксандраўна, 1938 г, в. Ярэмічы)